چه خوب که تو هم تاب نیاوردی، مثل من که در کوره گداخته تحمل آب می شدم، یادم کردی، من مثل نسیمی به فرمان چشمهایت آواره شهر و دیار احساس شدم.شوق قلبم را چگونه تفسیر کنم، این باور عظیمی را که اندک اندک مرا در کام خود فرو می کشید چطور برایت شرح دهم.دراین روزگار سیاه که باران دعاهامان رنگ تیره دلها را نمی شوید تو نوری آفریده ای عشقی بنا نموده ای، تو... مرا دوست بدار تا در جویبار نگاهت معنای دقیق زندگی را بفهمم، به من بیاندیش تا در آرامش با تو بودن هستی بگیرم.مرا بخواه، مرا بفهم تا دشت محبت روزگارم را رنگ آبی بزنم.

 

زندگی عشق است

                  عشق افسانه نیست

                                       آنکه عشق را آفرید دیوانه نیست

 

عشق آن نیست که کنارش باشی

                    عشق آن است که همیشه به یادش باشی

نوشته شده در شنبه 87/10/21ساعت 4:53 عصر توسط غریب آشنا نظرات ( ) |