گاه عشقها خالی از رنگ نیاز است

در ان از همه زیباییها نشانی هست

اشک و اه هست ولی اثری از تمنا وجود ندارد

 و این عشقهادر دل اکنده از مهر مردان وزنانی است

که از حصار تبهای جوانی گذشته اند

 ودر مرز عقل  در بوستان محبت خیمه گاه عشق اراسته اند

 عشق انان عظمتی خدایی دارد

در لهیب این عشق میسوزند

ولی خاکستری که از انان بجا میماند

 مرحم دل مجنونان آشفته حال خواهد بود

 اگر روزی دلشان بشکند

 صدای این شکستن را کسی نمی شنود

 واگر این سرود در دفتر فراق نقش پذیرد

 بیشک بجز خاکستر از این دیوان نمیماند.

نوشته شده در سه شنبه 88/6/24ساعت 10:6 صبح توسط همصدا نظرات ( ) |